Bugün yine "nevroz" tavrım tuttu ve başladım yazmaya :)
Benim okul yolum Kurtuluş Parkı-Yenişehir Pazarı-Sıhhıye şeklindedir. Trafikte şimdilik(ehliyetim yok), belki çok tutucu olmasam da en azından yayaya kırmızı ışık yanınca dururum. Hele yalnızsam, yoldan hiç araba geçmemesine rağmen beklerim yeşil yanmasını. Yanımda birileri olunca arkadaş vs. gaza gelip onlarla yola atlayabilirim ancak.
İşte Yenişehir Pazarı önü ışıklarda da her gün yayaya yeşil yanmasını inatla bekliyorum. Bazen arkadaşları görüyorum falan. Niye beklediğimi düşünüyorlar yada soruyorlar. Ve hep "Türkiye trafiği !" korkusunda olduğumdan araçlara kırmızı yandığında bile durmayıp, duramayıp yayayı ezme durumlarına tetikteyim.
Bugün de diyelim ki yayaya yeşili bekleyip geçmeye başladım karşıdan karşıya. Bir minibüs (trafikte en çok korktuklarım onlar olduğu için) beni görmeyip ezip geçiyor. Yazık bana mefta olmuşum.
Fatih Portakal' la sabah haberine konu olmuşum(çünkü onun yorumlarını seviyorum). "Bakın trafikte bir dehşet daha. Üniversite öğrencisi genç kız okula giderken gayet kurallara uyan sağduyulu bir vatandaş olarak ışıkları bekliyor yol bomboş olduğu halde. Kendisine yeşil yanınca da doğal olarak karşıya geçiyor. Ancak dikkatsiz ve süratli bir şoför tarafından eziliyor ve olay yerinde can veriyor ne yazık ki.... Bu durumda "Kurallara Uyalım; Ama Yine de Uyanları Uyaralım..." (Onun ses tonlamasında düşünün ama lütfen. Daha etkili oluyo öyle...) diyor esefle ve hüzünlü bir ses tonuyla....
Neyyss'se... Öyle işte....
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder