Dipteyim, sondayım...

Aslımda depresyon olayına pek inanmam...

Ancak bir aydır hayat enerjim resmen çalınmış gibi. Şimşeği kaçırılmış Zeus gibiyim.

Soruyor Hüshüs ;

 H; Neyin var?

G; Yok bi'şey...

H; Bana her şeyini anlatmıyosun...

Haydaaa!

Burcc geliyor bu sefer, üzerime yatıyor, oramı, buramı mıncıklıyor, elimi, kolumu sarsıyor, yok..

Burcc; Niye kalkmıyorsun yaaa yataktan?

G; Bilmiyorum yea.. Kalkasım yok.

B; Kaçta yattın?

G; Bilmem, saat kavramım yok..

Sınavlara var ya iyi çalıştım ha bu bünyeyle. Son iki finalim var, ancak kimin umrunda.... "Yaşamak çok boş, hayat niye var? Niye yaşıyoruz?" vs sorularına hızla yaklaşıyorum farkındayım. Tehlikenin farkındayım, ancak bir şey yapasım gelmiyor, yapamıyorum.

1 aydır yatağımla düzeysiz bir ilişki yaşıyoruz....

Neyse bugün bir dışarı havası aldım, düzelmek umuduyla....