*Üniversite hayatım boyunca çok şey öğrenmişim.(yaş- aileden uzak olma ve olgunlaşma durumu sebebiyle).. Dayanmayı, sabretmeyi, susmayı, affetmeyi... Sinirlenmemeyi, "olsun, o da insan" demeyi, hiçbir şeye şaşırmamayı, her şeye tahammül edebilmeyi, bir olayı en kötüsünden en iyisine enine boyuna düşünmeyi, fevri davranmamayı...
*"Abla olmayı", isyan etmemeyi, sorumluluk sahibi olmayı, empati yapmayı, plan yapmayı, mantıklı düşünebilmeyi....
Ama bu demek değil ki her şey güllük gülistanlık... Bazen yere düşüp toparlanamadığım anlar oluyor... Bazen farketmeden uçurumdan itildiğim de... Bazen bulutlarda uçarken kanatlarımın kesildiği anlar da var...
Yani bazen çok fena gönül yareler içinde...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder