2005'ten Çiziktirik...

Ne ağıtlar yakabilirim ardından,

Ne makberler düzebilirim.

Belki gözyaşı bile dökmem,

Depresyonun köşesinden geçmem,

İntiharı ölsem düşünmem...

Gidişin yalnızca içimdeki çocuğu öldürür,

Düşmanları güldürür, beni süründürür,

Gidişin düş balonlarımı patlatır yalnız

Beni yaşamımdan attırır.

Gidişin insanlığımın katli olur,

Benliğim içimde helak olur, kaybolur...

Yani içim öyle acır ki;

Anlayacak olursan ağlarsın...

Yüreğimde yer yerinden sarsılır,

Hissetsen sendelersin...

Ve kan ağlar içim, etim lime lime

Farketsen felç...

Özetle bu kadarcık hadisem,

Hasar raporuna başka bir şey eklemem,

Merak etme "dur" demem,

Dönüp baksan, el etsen,

Git, ben engel teşkil etmem...

Yola düşüşünle hayatım biter belki,

Her adımınla buharlaşır, diri diri yanarım..

Bu kadarla bir şey olmaz dimi adama?

Yoksa nasıl katlanırım ben yokluğunua....

P.S : Değişim yapılmamıştır. Mart 2005'te saklandığı haliyle aktarılmıştır....Eskiden daha mı acıtasyon severmişim ne :)