Bugün kuaföre gidip saçlarımı kestirdim. Ruh halime uymayıp edepli adaplı adaplı ucundan azcık kestirdim. Bir ara "kessem ya ben bunları bayaaa" moduna girdim ama hemen çıktım Allah'tan...
eski bir yazımda bahsetmiştim. Küçükken saçlarım hep kısa kesildiği için saçlarım küs herhal bana, uzamıyor.
Kuaför "saç uzatmak istiyorsan mehter takımı gibi olacak. İki adım ileri, bir adım geri. Sık sık kestirmezsen saçını, uzamaz" demişti. Bu plana göre bu sene saçımı 4 kez kestirmiş oldum ama yine de bi cacık olmadı, olacağı da yok...
Kuaför çocuk her gidişimde olduğu gibi saçımı kestikten sonra itinayla dağıtıp, kıvırcıklığını, dalgalı halini övdü. Gerek yok, sadece kurut dediğim halde özendi ve bin beş yüz sefer arkadan aynayla gösterdi.
Bu yazının yaziliş amacı işte bu;
* Kuaförde arkadan gösterilen ayna bence çok gereksiz... Saç yapılmışsa neyse de, kesim sonrası çok gereksiz buluyorum ben ve hiç bakmam. Nezaketen kafa sallarım sadece.
* Çok abartılı, çok uğraştırıcı yemekleri gereksiz buluyorum. Bazı tarifler var böyle, bi malzemeye on saat bişey yapıosun o haliyle güzelken bilmem neyle karıştırıosun, şu şekil, bu model derken, ohoooo... Ne anladım o zaman ilk etaptaki uğraştan...
not; biliyorum biraz anlaşılmaz oldu. Buna uygun bir örnek tarif bulursam eklicem, sözüm olsun.
.jpg)
* Düğün şekerini gereksiz buluyorum. Bence sadece para israfı.
* Bibloyu gereksiz ve fazlalık buluyorum.
Vesaire vesaire... Bu başlıklı yazıların devamı da gelecek. Çünkü hayatımızda, dünyamızda bir sürü gereksiz şey var...
Have a nice day...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder