Uzun Geceler Boyunca....

biraz buruk, biraz garip...

"yanındayken kolay elbet, sen olmadan uyunmuyor..."

o öyle değilmiş işte...

Hüs'ü Kasım'dan beri görmemiştim. Adamı bildiğin unutmuşum.

İki gün Ankara'daydı, resmen içimden canavar çıktı.

Bu adam bana iyi katlanıyor hee!

hissettiklerimi hissettiğim an haklıyım esasen...

dolu dolu yaşıyor, o an dünyanın en önemli meselesi haline geliyor.

bir bakışla bile dünyanın sonu, uçurum kenarı, deprem ortası oluyorum...

ama sonra.... puf ! 

hepsi uçuyor, saçmalık geliyor veya boşluk hissediyorum.

*******

aile genlerinden gelen şu "delilik" kısmını sevmiyorum.

benim baba tarafında sinir kalıtsal.

biliyorum ki babamı etkilediği gibi bizi de etkiledi...

kendimde o genleri hissediyorum.

babamda nasıl sinir olarak kendini gösteriyorsa bende de boşluk olarak kendini gösteriyor....

içinde ben ve benim bir sürü saçma fikirlerimle dolu dolu bir boşluk....

"solumda baloncuk çıkıyor ve saniyede senaryo üretip oynuyor beynim" diyorum yaa,

şaka sanıyorlar....

gerçekliğinden haberleri yok...

o senaryoları hissediyor, o kahramanlara bürünüyorum, bilmiyorlar...

şizofrenden farkı görsel olmamaları, küçümsüyorlar...

nevrotiğim....

depresif bir kişiliğim var...

mutluluktan sinire, ordan cinnetin kenar mahallesine sonra da melankoliğe saniyenin onda birinde geçiyorum...

anaforlarımdan, içimdeki fırtınalardan yerle yeksan her şeyim, bulunduğum her yer...

ve bugün fark ettim ki;

KENDİMİ SEVMİYORUM....

insan,

*yaptıklarından...

*yapmadıklarından...

*yapamadıklarından....

*beceremediklerinden...

*pes ettiklerinden...

*vazgeçişlerinden...

*kendinden...

*kişiliğinden...

*görünüşünden...

*düşündüklerinden...

*söylediklerinden...

*hareketlerinden...

*zayıflıklarından...

bu radde nefret eder mi?

üzgünüm anne,

senin güzel çocuğun değilim...

biricik  kızın zaten hiç olmadım...

korkuyorum kendimden...

ve çaresizce bu yazdıklarımın dikkat çekmek için yazılmış, okuyanların "hayırdır?" demeleri sonucu bir sohbet açmak için meydana gelmiş, sırf edebiyat olsun diye karalanmış satırlar olmasını öyle çok ister, öyle candan dilerdim ki....

korkuyorum kendimden...

bugün düşündüğüm;

herkese başka başka şeyler düşündürecek kaçış planından,

son dakika kurtarılacak şekilde kurguladığım intihardan,

çirkin birkaç değişiklikten......

biraz buruk biraz garip...

uzun geceler...