Canım niyeyse çook sıkkın şu günlerde...
Ne işe el atsam sıkılıyorum, bırakıyorum...
Cümlelerimin sonunu getirmiyorum...
Nefesim bedenime yetmiyormuş gibi derin derin nefesler alıyorum...
Garip bir ağlamaklı ruh halindeyim...
Uykularım uyku değil, uyuyamıyor, uyanamıyorum...
Sıkılıyor, sıkılıyor, mütemadiyen bunalıyorum...
Bir an önce çıkmam gerek bu psikolojiden...
not; sevgili abla, biliyorum sana sözüm olan yazılar var...Mezuniyet foto çekimi gibi.... Elimi atıyor, başlıyor, bırakıyorum...En kısa zamanda ellerinden öperler...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder