İŞTE O SAHNE !

Biraz da "takdir etmek gerek yapılan işi, ortada bir emek var" tutumumndan dolayı,

bütün filmlerde, bütün dizilerde mutlaka güzel bir an, güzel bir sahne, güzel bir replik olduğuna inanıyorum.

Filmi beğenmeyebilirsiniz,

çekimi, senaryoyu, oyunculukları beğenmeyebilirsiniz,

film gişede yerden yere vurulmuş, bilfiil işgal edilmiş olabilir...

Ama mutlaka beğenilecek bir anı, bir karesi vardır.

"İfrit teferruatta mahfuzdur" dememişler boşuna.

İşte ben de en çok bunları, o kareleri severim.

Bir andır beni benden alan, oyuncunun bir bakışı, bir cümlesi, yönetmenin itinayla çektiği bir manzara...

Aşık olurum resmen, vurulmalarım hep o tarz ufak ayrıntılardır.

Örneklendiriyim ben şimdi bunu, farz-ı misal;

An Invisible Sign'da otistik özürlü ablamız Jessica Alba kırk yılın başı insan olup, Chris abimizin daveti üzerine sinemaya gider, ardından kaçar. Yavrum, anlayışlı abimiz kızın peşinden eve gider, hiçbir şey olmamış gibi davranır,sohbedip evi gezerler. Öğrencilerin resimleri üzerine konuşurlar. Sonra Chris bakışlarını bayıp kızımıza yaklaşır. Gerilim hissetmeye başlarız o an. O bakış neye delalet biliriz.

"Bunu biliyor musun?" der.

Kız, "evet" der ama kelebek kadar narindir. Ha uçtu ha uçacak, yine kaçacak dersiniz.

Chris bir adım daha yaklaşır.

"Bunu biliyor musun?" der. Karşısındakinin manyak karının teki olduğunu anladığından farkındadır narinliğin. 

Kız cevap bile veremez, kafa sallar. Hiç arkadaşı olmamış, sorunlu, asosyal kızımız için devrim niteliğindedir tabi bu ürün :)

Adam öyle hafif yaklaşır, ve dudakları değdiğinde kız böyle nefes alamaz hani, hissederiz onu. Ciğerlerine nefes yetmiyormuşçasına bir derin nefes çeker, sanki nefesimiz düğümlenir bizimde... Kızın ilk öpücüğü olduğunu, ne kadar özel olduğunu, sorunlu bir kız için ne kadar anlamlı olduğunu biliriz. Adamın anlayışına aşık oluruz. Herkes böyle davranamazdı, hem küstah, hem kendini beğenmiş, hem müthiş anlayışlı aşk adamını görürüz. 

Va-la ! İşte o 30 saniye bence filmin en güzel sahnesidir.

Only You, Güney Kore dram filmi. Kör ablamız evde yalnızken pislik patronu eve gelir, p*şt kıza tecavüz etmeye kalkar. "Ama olmaz ki!" diye üzüldüğümüz an oğlan gelir ve manzara karşısında kayış kopar haliyle.

Eski boksör çocuk patronu bir güzel pataklar, kızın "dur artık!" çağrısıyla adamı öldürmek üzere olan cinnet halinden çıkar. Adamın ağzını ses çıkarmasın diye kapatıp iki parmağını kırar. O an çocuğun bakışında/gözyaşında aşkı, çaresizliği, cinneti, öfkeyi, insan sevgisini, adaletsizliği görür ve kahroluruz. "Bir daha böyle bir şey olursa seni öldürürüm" derken sesindeki çaresizlik kavurur bizi de.

Aşk İçin Değer filminde serseri adamımız bizi hiiç etkileyemese de hiiiç yakışıklı gelmese de ne kadar güzel bir aşık olduğunu gösterir. Takıntılı salak karının birine

"Renk konusunda hassas olduğunu biliyorum, o yüzden ağırdan alacağız" diye fısıldayışını duyarız. Mumlar yanmış yatak odasında kamera ablanın yatakta uzanmış halini tepeden tırnağa süzerken.

"İstemezsen kimsenin bilmesi gerekmez, bu ikimiz arasında sır kalacak" der Simon Baker. Ve ablanın ayak tırnağına kırmızı oje sürer, kurusun diye üfler hafiften. Anlatınca çirkin, böyle bir sahne nasıl seksi/dokunaklı/romantik olur diyenler halt yesin lütfen ve bir zahmet açıp o sahneyi kendileri görsün. O maskülen adamın o hali vurur taaaa içimizden bizi :) 

"Bu adamın neyi seksi bee !

Bu filmde olması gereken en son insan bu yaa ! (şeytan marka giyer'de)

2009'da bilmem ne magazin dergisinde en seksi adam seçilmiş bu adam, oy verenler b*k yemiş bence" diyen kişiler bile (yes o benim) 

o sahnede o adama erirler animallah !!!

Bunun gibi işte... O sahne'ler, o ayrıntılar vurur beni, eminim benim gibi düşünenler vardır...

Filmsiz kalmayın anacım

See you !