Yalnızlığın zirve yaptığı şu günlerde kendimi dünyada yalnız olmadığıma inandırıyorum.
Birkaç ufak ayrıntı geldi aklıma, aslında önemsiz, minimal şeyler...
Ama eminim yalnız değilimdir bu konularda.
İşte aklıma gelen birkaçı;
* Bepanthen Krem'in kokusu o kadar şahane ki...yiyesim geliyor. Bildiğin böyle katı bir şey olsun, tadı da kokusu gibi şahane olsun, ağız dolusu yiyim istiyorum. Bu konuda dünyada tek olamam herhalde...
* Romantik-komedi tarzı filmlerin sonu baştan en bilemedin ortadan belliykenyine de o sondaki kavuşma anında içim mutluluk ve umutla doluyor. Yalnız değilimdir herhalde...
* Gece uyuyamayınca bir ses böler geceyi, incecikten. Minicik bir tıkırtı, kıpırtı... Ödün kopar. Nefes bile almadan onu dinlersin. Hem bir daha duymaktan korkarsın hem de duymak için tüm hücrelerinle hazır ve nazır beklersin uzun süre.
* Bazı insanların, bazı ünlülerin fazla abartılmış, fazla şans verilmiş ve gereğinden fazla büyütülmüş olduğunu düşünüyorum. Emsalsiz değilim sanırsam.
* Bir cümle, bir replik, bir duruş/bakış aklına gelir ve "ben bunu daha önce nerden duydum?" diye hatırlamaya çalışırsın. Kafayı yersin böyle. Saliselik görüntü şeklinde gelir zihnine. Aklın gelen kodları okuyamıyordur ama bilirsin orda bir yerdedir o bilgi ve sinir olursun hatırlayana kadar.
* Bir koku seni bir yerden bir yere alır götürür. Bir anıdan, bir insandan bahsetmiyorum. Belki hiç anın yoktur o kokuyla. Belki ilk kez duyuyorsun o esansı. Ama seni bir yere götürür. Belki bir göl kenarına, belki bir deniz kıyısına, belki bir dağ kampına, belki bir çiçek bahçesine...
* Hiç tatmamış olduğum bir yiyeceğin, içeceğin tadını bazen çok net bir şekilde ağzımda duyumsuyorum. Biliyorum ki tatmadım. Sadece görüntüsüyle veya içinde ne olduğunu bilmemle alakalı olarak sanki yemişçesine, ağzım o tatla dolmuşçasına biliyorum. Alabiliyorum resmen tadını... Misal bepanthen örneğimdeki gibi :)
Yalnız olamam herhalde dünyada....
Ben bilmesemde... o bilmese de... onlar farkında olmasa da...
Yalnız Değiliz...
