güzel şeyleri mahvetmek insanın doğasında var...
tüketmek, yiyip bitirmek,
yıkmak, dökmek, bozmak....
tamir etmeye çalıştıkça kırmak...
bunlar arasında en acısı anıları kirletmek,
nasıl olsa yaşandı bitti,
artık hiçbir kirli el değemez derken,
rafların en arkasında, en derinine saklamışken,
bulunması, çıkarılması,
karaya çalınması...
ahh ne acı, ne gam, ne keder...
güzelliğin bir anda sise boğulması,
gözden ıraklaştırılması,
gönülden silme çabaları...
"her şeyi sise boğuyosun çocuk
da ben tozu dumanı sevemem,
kişisel değil bünye meselesi
alerjim var tatlım...."
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder